การผสมผสานไทเทเนียมไดออกไซด์และซิงค์ออกไซด์ในสูตรกันแดด

การผสมผสานไทเทเนียมไดออกไซด์ (Titanium Dioxide) และซิงค์ออกไซด์ (Zinc Oxide) ในสูตรกันแดดเป็นแนวทางที่ดีเยี่ยมเพื่อให้ได้การป้องกันรังสี UV แบบครอบคลุม (Broad-spectrum) ทั้งรังสี UVA และ UVB โดยทั่วไป ไทเทเนียมไดออกไซด์จะป้องกันรังสี UVB และ UVA II ได้ดี ในขณะที่ซิงค์ออกไซด์ให้การป้องกันที่กว้างกว่า ครอบคลุมทั้งรังสี UVA (UVA I และ UVA II) และ UVB

สำหรับคำถามของคุณเกี่ยวกับการใช้ไทเทเนียมไดออกไซด์ 12.5% และซิงค์ออกไซด์ 12.5% เพื่อให้ได้ค่า SPF 50++ นั้น การแบ่งสัดส่วนความเข้มข้นของไทเทเนียมไดออกไซด์เดิมเพียงอย่างเดียวไม่สามารถรับประกันระดับ SPF ที่ต้องการได้ ค่า SPF และ PA สุดท้ายของสูตรกันแดดขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ ได้แก่:

• ชนิดและขนาดอนุภาคของไทเทเนียมไดออกไซด์และซิงค์ออกไซด์ที่ใช้
• อัตราส่วนของไทเทเนียมไดออกไซด์ต่อซิงค์ออกไซด์
• เบสของสูตรโดยรวมและการกระจายตัวของสารกันแดดในสูตร
• ความเข้มข้นรวมของสารกันแดดที่เป็น Active Ingredient

จากข้อมูลที่เจ้าหน้าที่ตอบกลับก่อนหน้านี้ สูตรเดิมของคุณที่ใช้ไทเทเนียมไดออกไซด์นาโน 25% คาดว่าจะให้ค่า SPF ประมาณ 45 และ PA +++

เพื่อให้ได้ค่า SPF ที่สูงขึ้น เช่น SPF 50++ โดยทั่วไปแล้วคุณจะต้องใช้ความเข้มข้นรวมของสารกันแดดที่สูงขึ้น หรือปรับอัตราส่วนของไทเทเนียมไดออกไซด์และซิงค์ออกไซด์ในสูตรของคุณให้เหมาะสม ตัวอย่างเช่น ซิงค์ออกไซด์บางชนิดที่เป็น Dispersion สามารถใช้ได้ถึง 50% ในสูตร (ภายใต้ข้อกำหนดของ อย. ที่อนุญาตให้ใช้ Active Zinc Oxide ไม่เกิน 25%) และไทเทเนียมไดออกไซด์บางชนิดที่เป็น Dispersion ก็สามารถใช้ในอัตราที่สูงได้เช่นกัน อย่างไรก็ตาม เปอร์เซ็นต์และอัตราส่วนที่เหมาะสมที่สุดจะต้องพิจารณาจากการทดสอบสูตรจริง เพื่อยืนยันระดับ SPF และ PA ที่ต้องการ

คุณสามารถอ้างอิงจากสูตรตัวอย่าง Physical Sunscreen ที่เจ้าหน้าที่ได้ให้ไว้ ซึ่งเป็นสูตรที่ให้ค่า SPF ประมาณ 45 และ PA +++ การปรับความเข้มข้นและอัตราส่วนของสารกันแดดจากสูตรดังกล่าว และทำการทดสอบ จะเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้ได้ค่า SPF 50++ ตามที่ต้องการ