ความปลอดภัยของสารกันแดดเคมีเทียบกับ Physical และการรับรองจาก อย.

สำหรับคำถามของคุณเกี่ยวกับความปลอดภัยของสารกันแดดเคมี เช่น Benzophenone, Octocrylene, และ Octylmethoxycinnamate รวมถึงสารกันแดดแบบ Physical เช่น Titanium Dioxide และ Zinc Oxide:

เป็นความจริงที่งานวิจัยบางส่วนระบุว่าสารกันแดดเคมีสามารถสร้าง Reactive Oxygen Species (ROS) หรืออนุมูลอิสระได้เมื่อดูดซับรังสี UV อย่างไรก็ตาม ความเสี่ยงนี้โดยทั่วไปถือว่าต่ำ และสามารถลดลงได้ด้วยการผสมสารต้านอนุมูลอิสระ เช่น วิตามินอี ลงในสูตรกันแดด ความเสี่ยงอื่นๆ ที่อาจเกิดขึ้นจากสารกันแดดเคมี ได้แก่ การทำให้ผิวไวต่อแสง หรืออาการแพ้

หน่วยงานกำกับดูแลทั่วโลก รวมถึงในสหภาพยุโรป (EU) และสหรัฐอเมริกา (USA) ได้ทำการประเมินผลการวิจัยเหล่านี้อย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว พวกเขาได้ชั่งน้ำหนักความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นกับความเสี่ยงที่สูงกว่ามากของการเกิดมะเร็งผิวหนังและความเสียหายต่อผิวที่เกิดจากการสัมผัสรังสี UV โดยไม่มีการป้องกัน จากการประเมินนี้ พวกเขาได้สรุปว่าประโยชน์ของการใช้สารกันแดดเคมีที่ได้รับอนุญาตในปริมาณที่กำหนดนั้นมีมากกว่าความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ควรทราบว่าสารกันแดดเคมีหลายชนิดที่พบว่ามีความเสี่ยงสูงได้ถูกยกเลิกการใช้ไปแล้วในอดีต และชนิดที่ยังได้รับอนุญาตในปัจจุบันได้ผ่านการทดสอบความปลอดภัยอย่างเข้มงวด ซึ่งบางครั้งใช้เวลาหลายปี

สำหรับสารกันแดดแบบ Physical เช่น Zinc Oxide และ Titanium Dioxide โดยทั่วไปมีความเสี่ยงต่ำกว่ามาก เนื่องจากสารเหล่านี้ทำงานโดยการเคลือบอยู่บนผิวเพื่อสะท้อนหรือกระจายรังสี UV ไม่ได้ซึมเข้าสู่ผิวเหมือนสารกันแดดเคมี ความเสี่ยงหลักที่เกี่ยวข้องกับสารกันแดดแบบ Physical คือโอกาสที่จะเกิดอาการแพ้

โดยสรุป แม้ว่าสารกันแดดทั้งแบบเคมีและ Physical อาจมีความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นได้ แต่หน่วยงานกำกับดูแลทั่วโลกยังคงอนุญาตให้ใช้ได้ เนื่องจากความเสี่ยงของการไม่ป้องกันผิวจากความเสียหายจากรังสี UV นั้นถือว่าสูงกว่ามาก และสารกันแดดแบบ Physical โดยทั่วไปถือว่ามีความเสี่ยงต่ำกว่าสารกันแดดเคมีเนื่องจากกลไกการทำงานของมัน