การวัดดัชนีการหักเหของแสง

ดัชนีการหักเหของแสงเป็นคุณสมบัติทางแสงที่จำเป็นซึ่งอธิบายพฤติกรรมของแสงขณะเดินทางผ่านตัวกลาง ถูกกำหนดให้เป็นอัตราส่วนของความเร็วแสงในสุญญากาศต่อความเร็วแสงในตัวกลางที่กำหนด ดัชนีการหักเหของแสงเป็นปริมาณไร้มิติ และโดยทั่วไปจะแสดงด้วยสัญลักษณ์ n การวัดดัชนีการหักเหของแสงมีความสำคัญในสาขาต่างๆ รวมถึงทัศนศาสตร์ วัสดุศาสตร์ และเคมี ต่อไปนี้เป็นเกณฑ์วิธีมาตรฐานสำหรับการวัดดัชนีการหักเหของแสง:

การจัดเตรียมตัวอย่าง:

ก. ตรวจสอบให้แน่ใจว่าตัวอย่างสะอาดและปราศจากสิ่งปนเปื้อน

ข. หากตัวอย่างเป็นของเหลว ให้ใช้ภาชนะแก้วหรือคิวเวตต์ที่สะอาดและแห้งเพื่อเก็บตัวอย่าง

ค. หากตัวอย่างเป็นของแข็ง ให้เตรียมพื้นผิวเรียบและขัดมันสำหรับการวัด

การตั้งค่าเครื่องมือ:

ก. เลือกเทคนิคการวัดดัชนีการหักเหของแสงที่เหมาะสมตามประเภทตัวอย่างและความแม่นยำที่ต้องการ เทคนิคทั่วไปได้แก่: เครื่องวัดการหักเหของแสง Abbe (สำหรับของเหลว) ii. โกนิโอมิเตอร์หรือปริซึมข้อต่อ (สำหรับของแข็ง) iii. Ellipsometer (สำหรับฟิล์มบาง) iv. วิธีอินเตอร์เฟอโรเมตริก

ข. ปฏิบัติตามคำแนะนำของผู้ผลิตในการสอบเทียบและตั้งค่าเครื่องมือ

ค. ตรวจสอบให้แน่ใจว่าเครื่องมืออยู่ในแนวที่ถูกต้องและแหล่งกำเนิดแสงมีความเสถียร

การสอบเทียบ:

ก. ใช้วัสดุอ้างอิงมาตรฐานที่มีดัชนีการหักเหของแสงที่ทราบในการสอบเทียบ

ข. วัสดุสอบเทียบทั่วไป ได้แก่ น้ำกลั่น ของเหลวดัชนีการหักเหของแสงที่ได้รับการรับรอง หรือแว่นสายตา

ค. วัดดัชนีการหักเหของวัสดุอ้างอิงและปรับการตั้งค่าเครื่องมือให้เหมาะสม

การวัดตัวอย่าง:

ก. วางตัวอย่างไว้ในที่จับตัวอย่างหรือพื้นที่ตรวจวัดที่เหมาะสม

ข. ปรับอุณหภูมิของตัวอย่างหรือสภาพแวดล้อมในการวัด หากจำเป็น

ค. ทำตามขั้นตอนการวัดของเครื่องมือ ซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับการปรับมุมตกกระทบ การวัดลำแสงหักเหหรือสะท้อน หรือวิเคราะห์รูปแบบการรบกวน

ง. บันทึกค่าดัชนีการหักเหของแสงที่แสดงโดยเครื่องมือ