ใช้ในงานวิจัยด้านชีวเคมีเพื่อศึกษาฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระ โดยเฉพาะในระบบชีวภาพที่เกี่ยวข้องกับการอักเสบเรื้อรัง แสดงศักยภาพในการยับยั้งการทำงานของเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องกับการสร้างสารก่อการอักเสบ เช่น ไซโคลออกซิเจเนสและโลคิเตอรีน ทำให้มีความน่าสนใจในการพัฒนาเป็นสารนำร่องสำหรับยารักษาโรคเรื้อรังที่เกี่ยวข้องกับการอักเสบ เช่น ข้ออักเสบรูมาตอยด์ และโรคเบาหวานบางประเภท นอกจากนี้ยังมีการศึกษาในระดับเซลล์เพื่อประเมินฤทธิ์ป้องกันความเสียหายของเซลล์ตับจากสารพิษ ซึ่งอาจนำไปสู่การประยุกต์ใช้ในผลิตภัณฑ์เสริมสุขภาพสำหรับดูแลตับในอนาคต