สารประกอบนี้ถูกนำมาใช้เป็นหลักในสาขาเคมีเภสัชกรรมในฐานะตัวกลางสำคัญในการสังเคราะห์โมเลกุลที่ซับซ้อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการพัฒนายาที่มุ่งเป้าไปที่โรคทางระบบประสาท โครงสร้างของมันมีคุณค่าในการพัฒนายับยั้งหรือตัวปรับเปลี่ยนของเอนไซม์หรือตัวรับเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของสมอง นักวิจัยมักใช้มันในการออกแบบยาที่มีศักยภาพสำหรับโรคเช่น โรคอัลไซเมอร์ โรคพาร์กินสัน หรือโรคเสื่อมถอยของระบบประสาทอื่นๆ นอกจากนี้ โครงสร้างสไปโรไซเคลิกที่เป็นเอกลักษณ์ทำให้มันเป็นบล็อกก่อสร้างที่มีประโยชน์ในการสังเคราะห์อินทรีย์ สามารถสร้างสารประกอบใหม่ที่มีการประยุกต์ใช้ทางบำบัดที่เป็นไปได้ บทบาทของมันในการค้นพบยาเน้นย้ำถึงความสำคัญในการพัฒนาการรักษาสำหรับภาวะทางการแพทย์ที่ท้าทาย