ใช้ในงานวิจัยด้านเคมีอินทรีย์เป็นสารตั้งต้นในการสังเคราะห์สารประกอบที่มีโครงสร้างเบนโซอิมิทาโซลอน ซึ่งมีศักยภาพในการพัฒนาเป็นสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพ เช่น สารต้านจุลชีพหรือสารต้านการอักเสบ นิยมใช้ในห้องปฏิบัติการเพื่อศึกษาการสร้างพันธะคาร์บอน-ไนโตรเจนและการปรับเปลี่ยนโครงสร้างโมเลกุลเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของสารออกฤทธิ์ โดยเฉพาะในงานพัฒนายาใหม่ที่ต้องการความจำเพาะต่อเป้าหมายทางชีวภาพ