เปปไทด์ส่งเสริมการยึดเกาะของไฟโบรเนคติน ซึ่งรู้จักกันในชื่อเปปไทด์จับเฮพาริน ถูกนำมาใช้อย่างแพร่หลายในการวิจัยชีวการแพทย์และวิศวกรรมเนื้อเยื่อ เนื่องจากความสามารถในการเสริมสร้างการยึดเกาะและการเจริญเติบโตของเซลล์ มันมีคุณค่าอย่างยิ่งในการเคลือบพื้นผิวของชีววัสดุ เช่น อิมปลันต์หรือสแคฟโฟลด์ เพื่อปรับปรุงความเข้ากันได้กับเนื้อเยื่อมนุษย์ เปปไทด์นี้ส่งเสริมการเกาะติดของเซลล์ เช่น เซลล์ไฟโบรบลาสต์ เซลล์เยื่อบุหลอดเลือด และเซลล์ต้นกำเนิด ทำให้จำเป็นสำหรับการศึกษาที่มุ่งเน้นไปที่การสมานแผล การ再生เนื้อเยื่อ และการสร้างหลอดเลือด นอกจากนี้ ยังถูกใช้ในระบบส่งยาเพื่อกำหนดเป้าหมายไปยังเนื้อเยื่อเฉพาะหรือปรับปรุงประสิทธิภาพของตัวแทนบำบัด บทบาทของมันในการเลียนแบบเมทริกซ์นอกเซลล์ยังช่วยในการสร้างแบบจำลอง in vitro ที่เกี่ยวข้องทางสรีรวิทยามากขึ้นสำหรับการศึกษา行为ของเซลล์และกลไกของโรค