ทาวาพาดอนกำลังถูกวิจัยเป็นหลักสำหรับการประยุกต์ใช้ทาง درمانیที่มีศักยภาพในความผิดปกติทางระบบประสาท โดยเฉพาะโรคพาร์กินสัน โดยทำหน้าที่เป็นตัวกระตุ้นแบบบางส่วน (partial agonist) ที่เลือกสรรต่อตัวรับโดปามีน D1/D5 มุ่งเป้าไปที่ระบบโดปามีนเออร์จิก ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการควบคุมการเคลื่อนไหวและการประสานงาน การปรับเปลี่ยนกิจกรรมของตัวรับโดปามีนช่วยบรรเทาอาการทางมอเตอร์ เช่น การเคลื่อนไหวช้า (bradykinesia) ความแข็งเกร็ง (rigidity) และอาการสั่น (tremors) ซึ่งเป็นลักษณะเด่นของโรคพาร์กินสัน โปรไฟล์ตัวกระตุ้นแบบบางส่วนถูกออกแบบให้การกระตุ้นตัวรับโดปามีนสมดุลมากขึ้น ซึ่งอาจลดความเสี่ยงของผลข้างเคียง เช่น อาการเคลื่อนไหวผิดปกติ (dyskinesias) ที่เกี่ยวข้องกับการบำบัดทดแทนโดปามีนแบบดั้งเดิม การทดลองทางคลินิกกำลังดำเนินอยู่เพื่อประเมินประสิทธิภาพ ความปลอดภัย และการทนต่อยาในการปรับปรุงการทำงานทางมอเตอร์และคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคพาร์กินสัน