ใช้ในงานวิจัยด้านเภสัชกรรมเป็นสารตั้งต้นในการสังเคราะห์สารประกอบที่มีศักยภาพต่อการรักษาโรคทางระบบประสาท เช่น โรคอัลไซเมอร์และโรคพาร์กินสัน เนื่องจากโครงสร้างของมันสามารถเข้าไปมีปฏิสัมพันธ์กับตัวรับเฉพาะในสมองได้ นิยมใช้ในขั้นตอนการพัฒนายาในห้องปฏิบัติการ โดยเฉพาะในการออกแบบสารที่มีฤทธิ์เป็นตัวกระตุ้นหรือตัวยับยั้งของช่องไอออนหรือเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องกับการส่งสัญญาณประสาท นอกจากนี้ยังมีการศึกษาเพื่อประยุกต์ใช้ในด้านอื่นๆ เช่น โรคมะเร็ง และโรคจิตเวช แต่ยังอยู่ในระยะทดลอง