Prolactin-Releasing Peptide (1-31) (human) ถูกนำมาใช้ในการศึกษาวิจัยด้านประสาทวิทยาและต่อมไร้ท่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการทำความเข้าใจกลไกการควบคุมและการหลั่งโปรแลคติน ซึ่งเป็นฮอร์โมนสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการผลิตน้ำนมในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม นอกจากนี้ยังมีการศึกษาเพื่อสำรวจบทบาทของเปปไทด์นี้ในการควบคุมความอยากอาหารและการเผาผลาญพลังงาน ซึ่งอาจนำไปสู่การพัฒนายาใหม่สำหรับภาวะผิดปกติทางโภชนาการหรือโรคอ้วน นอกจากนี้ยังมีการวิจัยเบื้องต้นที่ชี้ให้เห็นถึงศักยภาพของเปปไทด์นี้ในการมีผลต่ออารมณ์และพฤติกรรม ทำให้เป็นเป้าหมายที่น่าสนใจในการศึกษาด้านสุขภาพจิตและโรคทางระบบประสาท