11-deoxy-16,16-dimethyl PGE2 ใช้หลักในการวิจัยและพัฒนายาเนื่องจากบทบาทของมันในฐานะอนุภาคโปรสตาแกลนดินที่คล้ายคลึงกัน มันมักถูกศึกษาเพื่อผลกระทบทางบำบัดที่อาจเกิดขึ้นในการควบคุมกระบวนการทางสรีรวิทยา เช่น การอักเสบ การไหลเวียนของเลือด และการเจริญเติบโตของเซลล์ ในงานวิจัยทางการแพทย์ มันถูกสำรวจสำหรับความสามารถในการปรับเปลี่ยนการตอบสนองของระบบภูมิคุ้มกันและส่งเสริมการซ่อมแซมเนื้อเยื่อ ทำให้เป็นผู้สมัครสำหรับการรักษาโรค เช่น แผลในกระเพาะอาหาร ภาวะขาดเลือด และโรคอักเสบอื่นๆ นอกจากนี้ บทบาทของมันในการกระตุ้นการเพิ่มจำนวนเซลล์และการแยกตัวของเซลล์ยังมีความน่าสนใจในด้านการแพทย์ฟื้นฟูและการรักษาแผล ความเสถียรและโครงสร้างที่ปรับปรุงของสารประกอบนี้ทำให้เป็นเครื่องมือที่มีคุณค่าในการทำความเข้าใจเส้นทางการส่งสัญญาณของโปรสตาแกลนดินและการพัฒนาการบำบัดที่กำหนดเป้าหมาย