ใช้ในงานวิจัยและพัฒนายา โดยเฉพาะในกระบวนการสังเคราะห์สารตั้งต้นสำหรับยาที่มีผลต่อระบบประสาทส่วนกลาง เช่น ยาต้านอาการซึมเศร้า หรือยาปรับสมดุลทางจิตใจ เนื่องจากโครงสร้างของมันสามารถทำหน้าที่เป็นตัวเชื่อมหรือโครงสร้างหลัก (scaffold) ในการออกแบบโมเลกุลยาใหม่ที่มีความจำเพาะสูง นิยมใช้ในขั้นตอนการสร้างสารประกอบต้นแบบ (lead compound) ในการค้นคว้ายาแบบ high-throughput screening นอกจากนี้ยังใช้เป็นตัวกลางในการสังเคราะห์สารที่มีฤทธิ์ทางชีวภาพอื่น ๆ ที่ต้องการกลุ่มพิเพอราซีนเป็นส่วนประกอบสำคัญ