นิโคเทียนามีนมีบทบาทหลักในการควบคุมสมดุลไอออนโลหะในพืช โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการขนส่งและกระจายธาตุเหล็ก มันทำหน้าที่เป็นตัวจับเชลเลเตอร์หลัก โดยจับกับธาตุเหล็กและจุลธาตุอื่นๆ เช่น สังกะสีและทองแดง เพื่ออำนวยความสะดวกในการเคลื่อนย้ายผ่านฟลอเอ็มไปยังเนื้อเยื่อพืชต่างๆ บทบาทนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งในการป้องกันการขาดธาตุเหล็ก โดยเฉพาะในดินที่มีความเป็นด่างซึ่งธาตุเหล็กมีจำกัด

เนื่องจากมี affinity สูงต่อไอออนโลหะ นิโคเทียนามีนมีศักยภาพในการนำไปใช้ในกลยุทธ์การเสริมโภชนาการทางชีวภาพ (biofortification) เพื่อเพิ่มคุณค่าทางโภชนาการของพืชผลโดยการเพิ่มปริมาณธาตุเหล็กและสังกะสีในส่วนที่กินได้ เช่น ธัญพืชและเมล็ดพืช เช่น ข้าว ซึ่งช่วยต่อสู้กับภาวะขาดจุลธาตุในประชากรมนุษย์ โดยเฉพาะในเด็กและสตรีมีครรภ์

นอกจากนี้ มันยังแสดงศักยภาพในการปรับปรุงความทนทานของพืชต่อความเครียดจากโลหะหนัก โดยการปรับการดูดซึมโลหะและลดความเป็นพิษ ในด้านเทคโนโลยีชีวภาพ การปรับระดับนิโคเทียนามีนผ่านวิศวกรรมพันธุกรรมได้นำไปสู่พืชผลที่มีการเคลื่อนย้ายธาตุเหล็กที่ดีขึ้นและการเจริญเติบโตที่ดีกว่าในสภาวะที่สารอาหารจำกัด

นอกจากนี้ การวิจัยกำลังสำรวจคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระและบทบาทที่เป็นไปได้ในสุขภาพมนุษย์ รวมถึงการสนับสนุนการเผาผลาญธาตุเหล็กและการป้องกันความเครียดจากออกซิเดชัน