สารประกอบนี้ถูกนำไปใช้หลักๆ ในด้านการวิจัยและพัฒนายา โดยเฉพาะในการสังเคราะห์โมเลกุลที่มีฤทธิ์ทางชีวภาพและยาที่มีศักยภาพ โครงสร้างของมัน ซึ่งประกอบด้วยกลุ่มอะมิโนที่ได้รับการป้องกันด้วยเบนซิโลกซี่คาร์บอนิลและส่วนของ 2,3-ไดไฮโดร-1H-อินเดน-2-อิล ทำให้เป็นสารกลางที่มีคุณค่าต่อการเตรียมสารประกอบคีรอล มันมักถูกใช้ในการพัฒนาเปปไทโดมิมเมติกส์และตัวยับยั้งโมเลกุลขนาดเล็ก ซึ่งมีความสำคัญในการกำหนดเป้าหมายต่อเอนไซม์หรือตัวรับเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับโรคต่างๆ นอกจากนี้ ลักษณะคีรอลของมันช่วยให้สามารถสำรวจปฏิกิริยาแบบสเตอรีโอเลือกสรร สนับสนุนการออกแบบตัวแทนบำบัดที่มีประสิทธิภาพและเลือกสรรสูงขึ้น