PD 117519 ถูกใช้หลักๆ ในงานวิจัยทางเภสัชวิทยาในฐานะตัวยับยั้งแบบเลือกสรรสำหรับตำแหน่งไกลซีนบนตัวรับ NMDA การประยุกต์ใช้ของมันมีความสำคัญอย่างยิ่งในการศึกษาบทบาทของตัวรับ NMDA ในกระบวนการทางระบบประสาทต่างๆ รวมถึงการปรับตัวของซินแนปติก (synaptic plasticity) การเรียนรู้ และความจำ โดยการยับยั้งตำแหน่งไกลซีน มันช่วยให้นักวิจัยเข้าใจกลไกที่อยู่เบื้องหลัง excitotoxicity ซึ่งเกี่ยวข้องกับโรคเสื่อมถอยของระบบประสาท เช่น โรคอัลไซเมอร์และโรคพาร์กินสัน นอกจากนี้ PD 117519 ยังถูกใช้ในโมเดลทดลองเพื่อสำรวจการแทรกแซงทาง治疗ที่เป็นไปได้สำหรับภาวะที่มีการกระตุ้นตัวรับ NMDA มากเกินไป เช่น โรคหลอดเลือดสมอง (stroke) และโรคลมชัก (epilepsy) ความจำเพาะของมันทำให้เป็นเครื่องมือที่มีค่าต่อการวิจัยทางประสาทวิทยาศาสตร์ ช่วยในการพัฒนาการรักษาที่มุ่งเป้าไปยังความผิดปกติทางระบบประสาท