บาลาพิราเวียร์ได้รับการสำรวจเป็นหลักสำหรับคุณสมบัติต้านไวรัส โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการรักษาการติดเชื้อไวรัส RNA มันถูกพัฒนาขึ้นในตอนแรกในฐานะตัวแทนบำบัดที่เป็นไปได้สำหรับไวรัสตับอักเสบซี (HCV) เนื่องจากความสามารถในการยับยั้งการจำลองแบบของไวรัส สารประกอบนี้ทำหน้าที่เป็นอนุโลมนิวคลีโอไซด์ โดยรบกวนโพลิเมอเรส RNA ของไวรัส จากนั้นจึงป้องกันไม่ให้ไวรัสเพิ่มจำนวนภายในเซลล์ของโฮสต์

ในการศึกษาทางคลินิก บาลาพิราเวียร์แสดงให้เห็นถึงความหวังในการลดปริมาณไวรัสในผู้ป่วยที่มีตับอักเสบซีเรื้อรัง อย่างไรก็ตาม การพัฒนาของมันเผชิญกับความท้าทาย รวมถึงประสิทธิภาพที่จำกัดในประชากรผู้ป่วยบางกลุ่มและความกังวลเกี่ยวกับผลข้างเคียง ซึ่งในที่สุดก็หยุดการพัฒนาสำหรับการรักษา HCV แม้จะเป็นเช่นนี้ การวิจัยยังคงดำเนินต่อไปเพื่อตรวจสอบการประยุกต์ใช้ที่เป็นไปได้ต่อไวรัส RNA อื่น ๆ เช่น ไวรัสเดงกีและไข้หวัดใหญ่ โดยพิจารณาจากกลไกการออกฤทธิ์ของมัน บทบาทของมันในด้านเหล่านี้ยังคงอยู่ภายใต้การสำรวจ โดยมีการศึกษาต่อเนื่องเพื่อปรับปรุงการใช้งานบำบัดและโปรไฟล์ความปลอดภัย