ใช้ในงานวิจัยด้านชีวเคมีเพื่อศึกษาฤทธิ์ต้านการอักเสบ โดยเฉพาะในแบบจำลองเซลล์ที่เกี่ยวข้องกับโรคเรื้อรัง เช่น ข้ออักเสบหรือโรคผิวหนังบางชนิด พบว่าสารนี้สามารถยับยั้งการทำงานของเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องกับการสร้างสารก่อการอักเสบ เช่น COX-2 และโปรตีนสัญญาณ NF-κB ช่วยลดการผลิตไซโตไคน์ที่ทำให้เกิดการอักเสบ นอกจากนี้ยังมีการศึกษาเบื้องต้นเกี่ยวกับฤทธิ์ต้านมะเร็ง โดยเฉพาะในเซลล์มะเร็งบางประเภท เช่น เซลล์มะเร็งตับและมะเร็งปอด ซึ่งสารนี้แสดงผลในการยับยั้งการแบ่งตัวของเซลล์มะเร็งและส่งเสริมการตายของเซลล์แบบโปรแกรม (apoptosis) ในงานพัฒนายา สารนี้ถูกพิจารณาเป็นสารตั้งต้นในการออกแบบยาใหม่ที่มีเป้าหมายเฉพาะเจาะจง โดยเฉพาะในกลุ่มยาที่ต้องการความปลอดภัยสูงและผลข้างเคียงต่ำ