สารนี้ถูกพัฒนาขึ้นเป็นหลักในฐานะสารตั้งต้นหรือตัวกลางในการสังเคราะห์สารประกอบทางเภสัชกรรม โดยเฉพาะในกลุ่มของยาที่มีเป้าหมายเกี่ยวข้องกับระบบประสาทส่วนกลาง โครงสร้างของมันที่มีวงแหวนพิริดีนซึ่งมีหมู่ไตรฟลูโอมีทิล (trifluoromethyl) ทำให้มีคุณสมบัติในการละลายในไขมันดี และสามารถผ่านเกราะเลือดและสมองได้ ซึ่งเหมาะสำหรับการพัฒนายาที่ต้องออกฤทธิ์ในสมอง นอกจากนี้ โครงสร้างออกซาซอลีนที่มีศูนย์อสมมาตร (chiral center) ยังช่วยให้สารนี้มีความจำเพาะต่อเป้าหมายทางชีวภาพสูง โดยเฉพาะในปฏิสัมพันธ์กับโปรตีนหรือเอนไซม์บางชนิดที่มีความไวต่อรูปแบบสเตอริโอไอสมอร์ (stereoisomer) จึงมักถูกใช้ในขั้นตอนการคัดเลือกสารต้นแบบ (lead compound) สำหรับการพัฒนายาใหม่ในห้องปฏิบัติการ โดยทั่วไป สารประเภทนี้อาจเกี่ยวข้องกับการพัฒนายาต้านการอักเสบ ยาแก้ปวด หรือยาสำหรับรักษาโรคทางระบบประสาท เช่น โรคอัลไซเมอร์ หรือโรคพาร์กินสัน ขึ้นอยู่กับกลไกการทำงานที่ออกแบบไว้