ใช้ในงานวิจัยด้านเภสัชกรรม โดยเฉพาะในฐานะสารตั้งต้นในการพัฒนายาที่มีฤทธิ์ต่อระบบประสาทส่วนกลาง พบว่ามีศักยภาพในการยับยั้งเอนไซม์บางชนิดที่เกี่ยวข้องกับการอักเสบและโรคทางระบบประสาท เช่น การยับยั้งเอนไซม์คาร์บอกซิเลสที่ไม่ต้องการไบโอติน (non-biotin-dependent carboxylase) ซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับกลไกของโรคบางชนิด นักวิจัยใช้สารนี้เป็นโครงสร้างหลักในการออกแบบสารประกอบใหม่ที่มีฤทธิ์เฉพาะเจาะจงมากขึ้น และสามารถข้ามเกราะเลือด-สมองได้ดี ทำให้มีความน่าสนใจในการพัฒนายาสำหรับรักษาโรคทางระบบประสาท เช่น โรคอัลไซเมอร์ หรือโรคพาร์กินสัน อย่างไรก็ตาม ยังอยู่ในขั้นตอนการศึกษาในห้องปฏิบัติการ และยังไม่มีการใช้งานในเชิงคลินิก