ใช้เป็นสารตั้งต้นในการสังเคราะห์สารประกอบทางเภสัชกรรม โดยเฉพาะในกระบวนการผลิตยาที่มีโครงสร้างพิเพอราซีนเป็นองค์ประกอบหลัก ทำหน้าที่เป็นตัวทำให้เกิดปฏิกิริยาหรือตัวเชื่อมโยงในเส้นทางการสังเคราะห์สารออกฤทธิ์ มีความสำคัญในงานวิจัยด้านเคมีทางการแพทย์และชีววิทยา เนื่องจากสามารถปรับเปลี่ยนคุณสมบัติของโมเลกุลได้ตามต้องการ นิยมใช้ในห้องปฏิบัติการวิจัยเพื่อพัฒนายาใหม่ที่มีฤทธิ์ต่อระบบประสาทส่วนกลาง