ใช้ในงานวิจัยทางชีวเคมีเพื่อเชื่อมต่อโปรตีนหรือเปปไทด์กับโมเลกุลที่มีเป้าหมายเฉพาะ โดยทำหน้าที่เป็นตัวลิงก์เชอร์ (linker) ที่มีความยาวพอเหมาะ ช่วยลดการรบกวนระหว่างโมเลกุลที่ถูกจับคู่กัน นิยมใช้ในระบบตรวจจับที่ต้องการความไวสูง เช่น ELISA หรือการติดฉลากเซลล์ เนื่องจากมีหมู่ไบโอตินที่จับกับสเตรปทาวิดิน (streptavidin) ได้อย่างแข็งแรง และหมู่แอมิโนที่สามารถทำปฏิกิริยากับหมู่คาร์บอกซิลหรืออัลดีไฮด์ได้ ทำให้เหมาะสำหรับการสร้างระบบตรวจจับแบบหลายชั้น